Το ότι θα
κατάφερνε η Ζωή να με κάνει να συμπαθήσω και τον κυρ Σταύρο, τον εκλεκτό της διαπλοκής,
ούτε στους χειρότερους εφιάλτες μου.
Τόση απέχθεια
για δημόσιο πρόσωπο, που θέλει να εκπροσωπεί τα συμφέροντά μου, δεν θυμάμαι να
έχω ξανανιώσει.
Σημασία δεν έχει
τι λέει και τι υποστηρίζει κάποιος αλλά ΠΩΣ το λέει και με ΠΟΙΟ τρόπο το κάνει.
Ο τρόπος που έχει επιλέξει η Ζωή να υπερασπιστεί την αριστερή πρόταση δεν είναι
κακός, δεν είναι καλός, είναι γελοίος.
Αχ βρε Ζωή.
Τόσους επικριτές ούτε κι ο Άδωνις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου