Δεν είναι σίγουρο πως μια επανάσταση μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο μια κοινωνία.
Είναι όμως σίγουρο ότι καμιά αυτοκτονία δεν άλλαξε ούτε στο ελάχιστο και ποτέ καμιά κοινωνία-διαφορετικά θάπρεπε να τρώνε με χρυσά κουτάλια οι λαοί που έχουν στις τάξεις τους τους ¨ιδανικούς αυτόχειρες¨.
Όλους αυτούς, δηλαδή, που κατά δεκάδες ζώνονται με εκρηκτικά και ανατινάζονται εν μέσω του πλήθους και που το μόνο που αλλάζουν είναι η δική τους ζωή, μιας και πάνε στον τόπο που τους περιμένουν τα ποτάμια με το μέλι και τις εβδομήντα παρθένες…
Διάβασα δεκάδες άρθρα με τις απόψεις πολλών, επιφανών και μη, το τελευταίο διάστημα, με θέμα την αυτοκτονία του 77χρονου Δημήτρη Χριστούλα και οι περισσότερες ήταν τραβηγμένες από τα μαλλιά.
Δεν θέλω να σχολιάσω καμιά από αυτές τις απόψεις…
Προσωπικά σέβομαι τους λόγους που επικαλείται ο αυτόχειρας στο σημείωμά του αλλά δεν τους επικροτώ. Θα προτιμούσα να ήταν όρθιος και να συνεχίζει να δίνει το παρών του στις όποιες εκδηλώσεις.
Για φαντάσου, λέει, όλοι οι δεκάδες εκατοντάδες χιλιάδες που αντιπαλεύουν την αδικία και την καταπίεση των ισχυρών, αποφάσιζαν αντί να βρίσκονται στους δρόμους να αυτοκτονούσαν!
Και να μέναν ζωντανοί όλοι αυτοί που δεν τολμούν να σηκώσουν κεφάλι και που αγόγγυστα υπηρετούν τους αφεντάδες.
Πολύ βολικό για όλους αυτούς που θέλουν να μας κυβερνάνε πετώντας μας ψίχουλα και εισπράττοντας χειροκροτήματα.
Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να αυτοκτονήσουμε.
Μια χάρη μπορούμε- και πρέπει- να τους κάνουμε: να τους επιτρέψουμε να αυτοκτονήσουν πριν τους κρεμάσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου